Salvador, πρωτεύουσα της Bahia, Παρασκευή βράδυ στο φόρτε του Φλεβάρη. Αφροβραζιλιάνικες δοξασίες, καποέιρα, μουσικές, χρώματα, οσμές,
τα trios electricos ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ.
Η ανθρώπινη μάζα, ένας πίνακας φλου σε αέναη κίνηση...
Πεντέμισι μερόνυχτα αιρετικά, για ν’ ανατρέψουν ρόλους και οριοθετήσεις, να καταργήσουν φραγμούς και κοινωνικές διακρίσεις, ο χορός δρα εξισωτικά, συνενώνει κι απογειώνει, γκρεμίζει αξίες του στυλ «ξέρεις ποιός είμαι εγώ», λατρεύει ένα και μόνο Θεό,
το κορμί που λικνίζεται κι εκτίθεται στα σοκάκια και τις λεωφόρους.
Μαύρα, λευκά, μιγάδικα κορμιά σε λυτρωτική απόδραση, γοφοί, χέρια, μέση, καμπύλες να διεκδικούν λίγο χώρο μέσα στη μαγευτική αταξία της μάζας που στροβιλίζεται, χοροπηδά, σπρώχνεται, φρακάρει και ξαναπλώνει, ξυπόλητα πόδια πλάι σε κατάλευκα σπορτέξ, σαρκώδη χείλια πλάι σε φίνα χειλάκια, ζέστη κι αποπνικτικά και κολλητά-κολλητά, τα τύμπανα να τρυπάνε τα στομάχια, άδεια στομάχια και παραγεμισμένα στομάχια, σταγόνες ιδρώτα ν’ αστράφτουν στα τατουάζ, μυρουδιές από ιδρώτα, μπύρα και κάτουρο να ποτίζουν τους πόρους και τον αέρα...
Κι εσύ με την αδρεναλίνη στα ύψη κι απίστευτες αντοχές, παρασυρμένος από ένα παραλήρημα διασταυρούμενων θορύβων και μουσικών,
ανάμεσα στο χορό, το τρεχαλητό και τις ολιγόλεπτες ανάπαυλες καταμεσής του δρόμου, αντέχοντας τις αγκωνιές, τα στιγμιαία γρονθοκοπήματα και τα κλεφτρόνια με το χέρι στις τσέπες σου, συνεχίζεις ατάραχα με φανελάκι, βερμούδα και λίγα ψιλά στο παπούτσι
και τότε ανακαλύπτεις πως βγήκες έξω από αυτό που νόμιζες ότι ήταν τα όριά σου, και σου φαίνεται τόσο απίστευτα οικεία αυτή η άγρια ομορφιά...
Salvador de Bahia, ciudad mística de Brasil, donde los Orixas, dioses oriundos de África, se mezclan con los santos católicos, así como se mezclan las razas y los colores. Salvador, tierra de la fiesta popular más grande del mundo, "o carnaval da rua ", donde el pueblo toma las avenidas en un gesto dionisiaco... Divisiones y preconceptos sociales desaparecen durante 5 1/2 días y noches, pues lo que más vale ya no es el estatus social, el dinero, el poder, sino la agilidad de mover pies, manos, cadera; el valor es el cuerpo humano convertido en movimiento constante, delirio, baile, ritual... Multitudes que se unen en un ir y venir de sensualidad y de alegría. "Blocos" que corren y saltan al ritmo frenético de los "tríos eléctricos" -la canción dice: "Atrás do trio elétrico só não vai quem já moreu". Cortejos que siguen los pasos de los rituales afros al mando de los tambores... Todo es una embriaguez de alegría, un movimiento incesante. No se presta para observar, admirar los disfraces, mirar desde una distancia que separa la seguridad de la locura. Para vivir la magia del Carnaval, uno tiene que salir de su piel,
vaciarse de prejuicios, miedos y penas, renacer y mezclarse con la gente, unirse con la masa, dejarse llenar y llevar por la música, ¡Sentir!
No comments:
Post a Comment