Carla, Bebey & Sem Lee (Sueños tan violentamente dulces)

Το ίδιο απόβραδο που η Κάρλα θα συναντήσει στη Ματαγάλπα τις φίλες της για να παίξουν "τα καλλιστεία", μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση μιας παράγκας που η φαντασία βάφτισε σπίτι, ο Μπέμπε θα παίζει ποδόσφαιρο στην άμμο κάτω από τ'αστέρια της Λουάντα, με την ελπίδα να μοιάσει κάποτε στο Ροναλντίνιο. Όσο για το Σεμ-Λι, θα δοκιμάζει ένα ακόμη τσαλαβούτημα στους λάκους που ξεχειλίζουν από την ξαφνική νεροποντή της Μπανκόγκ. Η νύχτα θα βάψει με χίλια χρώματα τα όνειρά τους, κι όλο το βάρος από τη δουλιά στις μπανανοφυτείες, το πούλημα λουλουδιών στα φανάρια, το τρεχαλητό ανάμεσα στο σχολείο και τα μικροθελήματα, θα εξαφανιστεί γλυκά. Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα.

Ίσως καλύτερη, ποιός ξέρει...

Οι μικρές χαρές κι άλλες τόσες λύπες, οι σκληρές κι έπειτα πάλι λυτρωτικές στιγμές που γεμίζουν τη μέρα της Κάρλα, του Μπέμπε και του Σεμ-Λι, θα μπορούσαν να είναι παραλλαγές της ίδιας καθημερινής ιστορίας εκατομμυρίων παιδιών στο λεγόμενο "Τρίτο Κόσμο". Καθρέφτης της ίδιας της κοινωνίας τους, όμως με λίγο περίσσευμα ζεστασιάς κι ελπίδας. Γιατί ακόμα κι όταν η ζωή έχει πρόωρα υψώσει το τείχος του ανέφικτου, τα παιδιά δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα για κάποιο "κατώτερο Θεό".

El mismo atardecer en que Carla encontrará a sus amiguitas en Matagalpa para jugar a ser reinas en la estrechez de su rancho, Bebe estará jugando fútbol en la arena bajo las estrellas de Luanda, anhelando ser Ronaldinho un día; mientras Sem Lee se revolcará en los charcos de agua que dejó el último aguacero de Bangkok. La noche pintará con mil colores sus sueños, y toda la pesadez del trabajo en los cafetales, la venta de flores en los semáforos, el ir y venir entre la escuela y el sustento, desaparecerá dulcemente. Mañana amanece un nuevo día. Tal vez mejor, quien sabe...

Quisiera que estas imágenes sean una ventana al mundo, que nos invita a contemplar la vida de millones de niños en los cuatro rincones del planeta, sin simplificaciones sobre la "inocencia infantil" o dramatismo por la "tragedia de los pobres niños". Así como la vida misma, la cotidianidad de los niños está llena de una diversidad donde coexisten el dolor y la alegría, la violencia y la ternura. Con la única diferencia que sus sueños tan violentamente dulces están cargados de esperanza, justamente por ser niños.